Houtdraaien – yesiwood.be

Jabadabadoe

Jo — Fri, 08 Jan 2021 13:28:09 +0000

Een begrip dat je aan geen enkele West-Vlaming moet uitleggen is “kloek”. Stevig, stoer, onverslijtbaar, kranig, en ga zo maar door. Een kloek besluit, kloek en gezond, een kloeke vent,….

Wat zeker kloek was waren de Flintstone* stoel’tjes’ en tafel van mijn wijlen schoonvader. Pure beuk, het tafelblad was een genereuze 10 cm dik, goed voor zo een 200 kg bloot aan de haak. De stoelen waren ditto, elk zo een 50 kilo. Ze hebben weer en wind getrotseerd zonder een krimp te geven, geen storm die er vat op had. Ooit gemaakt door een lokale boer/timmerman uit het landelijke Passendale als meubilair voor een tuinhuisje.

Maar dat was toch een beetje teveel van het goede. Niemand van de nakomelingen was over-enthousiast om die museumstukken nog 100 jaar ver mee te slepen, dus zochten en vonden we een andere bestemming. Zes zittingen en 24 pootjes, dat is goed voor 6 handgedraaide fruitschalen en 24 pepermolens! Mijn over-grootmoeder Amata zou zeggen ‘der wordt hier een fortune vergaard’.

Ik moest in ieder geval me geen zorgen maken of het hout wel droog genoeg was. 36 jaar in de Provence, dat moet genoeg zijn.

* Voor de Flintstones, klik hier

Boomtown

Jo — Mon, 04 Jan 2021 16:42:33 +0000

Kahlil Gibran schreef ooit “En de eik en de cipres groeien niet in elkaars schaduw”.

Ik weet niet of hij een even goede tuinman was als een dichter, maar in ons geval had hij gelijk. In onze tuin hadden we een rode eik en een mediterrane parasol-den (Pinus Pinaceae) die eeuwen geleden veel te dicht bij elkaar waren geplant, en uiteindelijk delfde de eik het onderspit.

We zagen voor het eerst zwammen bloeien aan de wortels, en op een zomer was de grond bedekt met eikels en zaailingen, een wanhopige poging om te overleven. Het daaropvolgende voorjaar ontsproten de bladeren, maar dat was zijn laatste teken van leven. In amper een maand tijd waren alle bladeren verschrompeld en bleven alleen de herinneringen achter. Over naar JeanDo, onze tuinman, die de reus in een mum van tijd vakkundig en zorgvuldig velde.

Daarna kwam de uitdaging wat te doen met de stam. Een stuk van twee meter lang en 50 cm doorsnee staat al gauw voor 500 kilo, dus behandel je het beter met respect. Onze buurman Jean-Pierre had gelukkig een tractor bij de hand, zodat hij het beest op mijn trailer kon laden, op weg naar de zagerij van Christophe Truche in het naastgelegen dorp.

Twee maanden later kon ik de stukken oppikken, mooie brede planken, waardoor ik veel vrienden maakte bij het AOB-atelier in Gaillac, met wie ik mijn schoonheden deelde.

De dosse-delen waren interessant, dus ik dacht er iets van te maken. Het eindigde in een grote gedraaide schaal met een intrigerend patroon van verticale stralen en jaarringen. Kijk zelf maar eens, en probeer erachter te komen hoe het eerder in de stam paste.

Aborigineel doosje

Jo — Sun, 13 Dec 2020 10:25:13 +0000

Eeuwen geleden kreeg ik een klein houten cadeautje van mijn Australische baas John. Heel mooi gedaan, het contrast van het gekneusde en gehavende deksel en de gladde glanzende zijkanten. Dus met de restjes van één van de 300-jaar oude eiken balken die in ons huis werden gevonden, werd dit de replica.

Populier is populair

Jo — Wed, 26 Oct 2016 09:29:40 +0000

Leonard Bernstein zou zeggen “I’m so lucky to be me“.” Deze keer was ik erg blij, en had ik geluk. Mijn goede Ch’ti vriend Jean besloot in een moment van zwakte om te verhuizen. Wist hij veel welk een overvloed aan spullen hij in zijn atelier had, dus staken Denis en ik hem een handje toe. Tijdens de verhuizing, dook er ineens een heel mooi stukje populier op, en ik kreeg de taak toegewezen om het mee naar huis te nemen – mijn huis. Dat kwam me goed uit, een gunst die ik niet kon weigeren.

Het blok was ongeveer 120 cm lang en 50 breed. De schaal die ik eruit maakte was goed gelukt, een beetje het midden tussen Belgische kant en marmer. Ik was blij met het resultaat, en te oordelen naar de reacties van het gemeenschaps-atelier in Gaillac, was ik niet de enige. De schaal heeft een diameter van ongeveer 38 centimeter. Ik ben heel benieuwd om te zien wat Jean zal doen met de tweede helft van zijn blok …

Kom op met die accacia!

Jo — Wed, 21 May 2014 07:01:58 +0000

Lang lang geleden, hadden we een paar accacia bomen moeten omhakken, die te dicht bij ons huis waren geplant. Ik hun geur mis nog altijd in de lente. Op zijn minst heb ik ze nu wt eer bewezen door deze schaal te draaien , 25 centimeter diameter. En ik leerde hoe ongelooflijk hard accacia hout kan zijn. Plus breekbaar, maar ik was vastbesloten om het goed te krijgen op mijn manier, zelfs nadat de kom in stukken brak tijdens het draaien van de binnenkant. De scheuren in de kom zijn nu mijn draai-littekens geworden.

Ik schuurde de schaal tot een 800 korrel, na een eerste basis van schellak, en eindigde de kom met Shellawax. Een zeer eenvoudige vorm, maar ik hou er wel van, zelfs met zijn tekortkomingen. Het lijkt bijna mezelf…

Iep Iep Hoera

Jo — Thu, 06 Mar 2014 19:27:06 +0000

Ik had een beetje mijn twijfels. Een boomstam die ik had gevonden langs de kant van de weg tijdens een vrijwilligersactie in ons dorp had zich lang vermomd als appel. Maar het deskundig oog van Jean en Yvan leidde tot de definitieve uitspraak. Het is iep (of olm voor de Vlamingen). En dankzij hun goede raad kon ik deze voet voor een lampekap tot een goed einde brengen.

Kaneeldoosje

Jo — Mon, 17 Feb 2014 08:22:08 +0000

Verrassend wat je allemaal als basismateriaal kan gebruiken voor werkstukken. Kaneelstokjes, uit de keuken gestolen, is een goed voorbeeld.

Zaag het, met een Japanse zaag, in stukjes van ongeveer 10 mm lang. Een leuk en geurig werkje.

Zet de stukjes rechtop in een gat wat je uitgeboord of gemaakt hebt in een plank of een houten doosje. Vul het met kristalhars (of, zoals in dit geval, met lijm), en laat het een weekje goed uitharden. Schuur het af tot het volledig vlak is, en de tekening overal goed uikomt, en je hebt een intrigerend motief.

Met de mond vol tanden

Jo — Sun, 16 Feb 2014 15:41:58 +0000

Mijn klein nichtje van zeven (die verder naamloos zal blijven) werd bijna wanhopig van het idee dat ze haar tandjes zou verliezen.

Haar grootmoeder bestelde prompt een tandendoosje, zodat het meisje later, als ze ooit eens negentig werd,
nog zou kunnen zeggen dat ze nog al haar tanden had…

Het recht op luiheid

Jo — Sun, 16 Feb 2014 13:31:05 +0000

Een klein tussendoor project. De bovenplaat van een Lazy Susan draait rond, en laat alle gasten aan tafel toe om hem/haarzelf te bedienen zonder anderen te moeten ambeteren.

Suzanna is gemaakt van van wilde kerselaar, afgewisseld met beuk. Ik heb er de sterrenbeelden in verwerkt (maar dat kan je niet zo goed zien op deze foto) van de familie waar Suzanna thans deel van uitmaakt. Diameter 50 cm.

Draaien in zeven dimensies

Jo — Sun, 16 Feb 2014 10:11:17 +0000

In een vorig leven als een consultant, verwezen we voortdurend naar de 7 Dimensies van Cultuur.

Terugblikkend op die goede oude tijd, besloot ik dat de eerste schaal die ik zou draaien een Cultuurkompas zou zijn, met de naald die naar alle dimensies draait.

Terecht, want Fons lag aan de basis van mijn stuntelende draai-carrière. Thanks mate.