Lang, heel lang geleden, toen je Engels begon te leren, nam je een Assimil-boek, en begon je met de eerste zin: “My tailor is rich”. Een klasgenoot die later die ervaring met Russisch herhaalde, vertelde me dat het daar was “Eja Liubliu Caj”, of “Ik lust graag thee”.
Ik heb het gevoel dat mijn printer nu very rich is.
Het leven van een houtbewerker is een eeuwige strijd tegen restjes. Als je een kok bent, ken je misschien ook het gevoel. Dit was een prachtige walnoten plank geweest, iets minder dan 50 cm breed, het zou zonde zijn geweest om hem weg te gooien. Het werd dus een onopvallende maar toch erg handige printerstandaard naast mijn schrijftafel.
