Die winter is verganghen ( of zo lijkt het), een goed ogenblik om ons mentaal voor te bereiden op al het rondspringend groen, en jullie wat bij te schrijven over onze franse evenementen in het voorbije seizoen.

We hebben slecht nieuws. Ons huis is bewoonbaar verklaard, en dat maakt dat je een heleboel dingen moet gaan doen, en nog meer dingen niet meer mag doen. Vuile modderschoenen zijn uit, pantoffels bij de haard zijn volledig in. We kunnen zelfs al aan vakantie denken ( voor onszelf wel te verstaan, die zomermaanden hier vullen zich wel vanzelf) om even uit te rusten van een jaartje drukdoen. Ik zal ook de titel van deze stukjes moeten veranderen. Je kan eigenlijk niet meer echt van een chantier spreken, en ik zal me maar terugtrekken in mijn atelier. Dat begint er al aardig ( gevuld) uit te zien, the difference between men and boys is the size of their toys, en de eerste produktie van houten spulletjes valt niet tegen. U komt me vast wel tegen op één van de honderden kunstmarkten voor argeloze toeristen, die deze zomer hier in het zuiden als paddestoelen uit de grond schieten.

Trouwens, de bossen rond ons huis zijn een grote risico-factor geworden, door de jagers op wild en jagers op paddestoelen. Midden oktober, het wordt bijzonder gevaarlijk op het kronkelwegje vlakbij door het bos richting Tarn. Opstoppingen, zelfs een ambulance moet er worden bijgehaald om een ongelukkige paddestoelplukker met gebroken been te bevrijden uit een hachelijke situatie. Jean Do komt op een zondagochtend glunderend een rieten mandje vol lekkers brengen. De fransen zijn even talrijk aanwezig in de bossen als de cêpes (eekhoorntjesbrood). Overal blijkt de oogst tegen te vallen, tot Bruno met schroom bekent vorig weekend 32 kilogram te hebben geplukt. Ils exagèrent quand-meme…De laatste weken was hier heel veel sprake over servir la France, het lijkt eerder op se servir de la France.

Als onderdeel van ons normaliseringsprogramma komt de lokale verzekeringsmakelaar even het huis inspecteren. Une visite, ca se merite. Als een koorddanser trippelt hij in zijn beste pak op de tenen van zijn tere glimmendgepoetste mocassins door de binnentuin – eerder binnenpuin, in de rechterhand delikaat zijn kalfsleren aktentasje balancerend tussen modderplassen, betonmolens, houtstapels en ander risico-spul. Er was ook wel een beschaafde omweg, maar die had hij net gemist. De polis wordt online aangepast, met Mme Houllebecq als lijdend voorwerp aan de andere kant van de GSM. De moeite waard, om Microsoft Fenêtres uit te leggen op afstand. In tranen neemt hij afscheid, drie dagen later vinden we de keurig aangepaste polis op de ouderwetse manier in de brievenbus.

Stilaan eist het landleven ook zijn plaats op. We beginnen stilaan te leven op het ritme van planten, snoeien, knippen, wieden, en bloeien. De klimrozen doen alsof ze volleerde alpinisten zijn, en alsof de de top van de Mont Blanc aan het beklimmen zijn. En als ze moe zijn, kunnen ze even uitrusten op de boogjes over het pad. Het Normandisch weer helpt natuurlijk ook. Terwijl in de hoge Belgische Tropen en de Nederlandse Sahara de voorjaarszomer de bleke kuiten teistert, genieten wij hier (toch af & toe)van een grijze hemel, een heerlijk motregentje, een wild onweer, en een fikse windvlaag. Ideaal om de jonge sla-plantjes, de tere pijpajuintjes, en de zomerprei wortel te laten schieten. De pruimenbomen bloeien kort maar prachtig, om dan de bloesems snel te zien wegwassen in de stromende regen.

Onweer
Er is een wolk gebroken
De regen ligt aan scherven
Donderse bliksem flitst en scheurt
De hemel aan flarden
Weerom
Onweer

Bouwen is een oefening in geduld. Soms voel ik me in mijn droom als Farinelli, als ik helemaal alleen op het podium “Ritorna! Ritorna!”zing. Maar het helpt niet. Onze vaklui beslissen zelf wel wanneer ze terugkomen, en smeekbeden en bedreigingen verdwijnen in het zwarte gat van voice mails. En eigenlijk moet je ook geduld met jezelf hebben, als je naar de eindeloze lijst van klussen en projecten kijkt die nog voor je liggen. Het kan frustrerend lijken, maar van de andere kant is het ook een weelde om nog zoveel ideeën te hebben, en de kunst is om er plezier in en voldoening van te hebben; stel je voor dat je niet meer zou weten wat gedaan. En daarnaast is het ook goed en leuk om te denken en te doen wat er níet op lijstjes staat.